Toksoplazmoza oczna -

Toksoplazmoza oczna jest chorobą wywołaną zakażeniem toxoplasmosa gondii drogą wrodzoną lub nabytą. Gdy pasożyt dotrze do siatkówki, namnaża się w komórkach gospodarza, po czym następuje pęknięcie komórek gospodarza i inwazja na sąsiednie komórki, powodując zmiany. Niewyraźne widzenie jest główną dolegliwością pacjentów z toksoplazmą oczną i można je zdiagnozować poprzez wykrycie przeciwciał lub DNA pasożyta.

Zakażenie jest przenoszone najczęściej przez koty domowe, które po upolowaniu myszy lub innych gryzoni wydalają pasożyta z fekaliami. W kontakcie z otoczeniem w którym znajdują się kocie fekalia, człowiek może zostać zarażony.

Zakażenie może również powstać po zjedzeniu surowego lub niedogotowanego mięsa, kontakcie z zakażoną glebą lub jedzeniem zakażonych surowych owoców.

Toksoplazmoza oczna wymaga leczenia kilkoma kombinacjami leków w celu wyeliminowania pasożyta i towarzyszącego mu stanu zapalnego; jeśli nie jest leczona, czasami prowadzi do utraty wzroku.

W tym artykule opiszemy cechy kliniczne i aktualnie dostępne metody leczenia toksoplazmozy ocznej.

Co to jest toksoplazmoza oczna?

toksoplazmoza oczna zdjęcie dna oka
blizna od toksomplazmozy ocznej

Toksoplazmoza – objawy

Ponad 80% nowo zakażonych osób nie doświadcza żadnych objawów i jest mało prawdopodobne, aby byli świadomi infekcji.

Objawy mogą wystąpić po okresie inkubacji od jednego do dwóch tygodni po ekspozycji i obejmują:

  • łagodną gorączkę,
  • obrzęk węzłów chłonnych,
  • złe samopoczucie,
  • ból mięśni i/lub stawów,
  • ból głowy,
  • ból gardła i
  • wysypkę skórną.

Objawy oczne są różne, ale mogą obejmować niewyraźne widzenie lub męty podczas aktywnej choroby.

Diagnozę można potwierdzić, wykrywając we krwi przeciwciała przeciwko toxoplasmosis gondii. Może wystąpić obrzęk wątroby lub śledziony, a w rzadkich przypadkach obrzęk płuc, mózgu lub serca. Stan zwykle ustępuje bez leczenia w ciągu kilku miesięcy.

Oznaki toksoplazmozy wrodzonej

Większość przypadków wrodzonej toksoplazmozy przebiega bezobjawowo i początkowo pozostaje nierozpoznana. Ciężkie przypadki przypominają inne ostre infekcje wewnątrzmaciczne, takie jak różyczka lub wirus cytomegalii. Może wystąpić niska masa urodzeniowa, wodogłowie, wcześniactwo, drgawki, powiększenie wątroby lub śledziony oraz żółtaczka. Dowody infekcji siatkówki można znaleźć u 75-80% znanych zakażonych dzieci. Choroba dotyczy obu oczu w 85% przypadków.

Toksoplazmoza oczna wrodzona

Infekcja powoduje stan zapalny małego płata siatkówki, który zazwyczaj ustępuje samoistnie. Jednak infekcja może pozostawić zlokalizowaną bliznę (siatkówka i leżąca pod nią naczyniówka), która zawiera wirus toksoplazmozy w nieaktywnej, formie. Blizny naczyniówkowo-siatkówkowe nie wpływają na widzenie, chyba że blizna obejmuje środkową część siatkówki (plamkę siatkówki).

Toksoplazmoza oczna – konsekwencje i powikłania

Blizny naczyniówkowo-siatkówkowe wrodzonej toksoplazmozy ocznej na ogół nie są aktywne.

Jednak otoczone organizmy toksoplazozy mogą reaktywować się, powodując stan zapalny, ból, zaczerwienienie, wrażliwość na światło, niewyraźne widzenie i zwiększone ciśnienie wewnątrzgałkowe.

Jak leczyć toksoplazmozę oczną?

Łagodne przypadki, które nie zagrażają środkowej siatkówce (plamce żółtej), mogą ustąpić bez leczenia. W cięższych przypadkach czas trwania stanu zapalnego można skrócić, stosując różne kombinacje antybiotyków. Pacjenci ze zmianami zagrażającymi widzeniu mogą być leczeni profilaktycznie antybiotykami , ale należy to zrównoważyć działaniami niepożądanymi powodowanymi przez te antybiotyki. W celu dalszego zmniejszenia stanu zapalnego można zastosować sterydowe krople do oczu lub steroidy ogólnoustrojowe.

error: Ta treść jest chroniona!